Leonard BOMBAJ

Arnavutçadan çeviren: Anida HAMZAJ

İnsanların bugün sahip olduğu en büyük endişelerden biri yalnızlıktır! Ya da insanlar tarafından unutulmak!

Bu, aslında insanlarla dolu yalnızlıktan başka bir şey değildir. Çünkü paradokslar arasında yaşıyoruz. Hayatın paradoksu! Kocaman binalarımız olmasına rağmen sabrımız azıcık! Yollarımız daha geniş ama yargılarımız daha dar. Daha çok harcıyoruz ama daha az şeye sahibiz. Daha çok satın alıyoruz ama daha mutlu değiliz.

Evlerimiz daha büyük, ailelerimiz küçük! Birçok tesisimiz, sosyal alanımız var, zamanımız yok! Hepimiz aşırı eğitimliyiz ama kalifiye değiliz! Günümüzde daha fazla uzman var ama sorunlar azalmıyor. Daha gelişmiş hastanelerimiz var ama sağlığımız kötü… Stresliyiz, çok yiyor içiyoruz, hesapsız harcıyor ve az gülüyoruz… Az, az, çok az!

Arabaları daha hızlı kullanıyoruz, trafik ışıklarından nefret ediyoruz, birbirimize bağırıyoruz, geç uyanıyoruz, sabahları koşturuyoruz. İnterneti ve tabii ki çokça telefonu kullanıyoruz. Ve ne kadar az okuyoruz! Daha çok koşuyoruz, daha az bekliyoruz, daha az duyuyoruz… Sonsuz pencereler var masaüstünde “yeni ev” yazıyor, etrafta kimse yok, oda boş…

Ay’a bile uçtuk! Her yere.. Ama yakın komşuya giden trafiği geçemedik. Çevremizdeki tüm alanı işgal ettik, ama ruhlarımıza nüfuz edemedik. Her yeri temizledik ama ya ruhlarımız?

Hızlı gıdalar, yavaş sindirim… Büyük isimler, küçük karakterler. Hızlı seyahatler, tek günlük geziler…

Sevdiklerimiz sonsuza kadar bizimle değil, bugün hâlâ onlara yakın olduğumuz için anın tadını çıkaralım, yavaşlayalım.

Ah anne! Anneciğim, tüm bunların ne kadar geç farkına vardım, beni affet, seni çok özledim….

*Arnavutluk’un Vlora şehrinde doğdu. Yönetmen, oyuncu ve senaristtir. Gençler için ilk Arnavut müzikalini yaptı. “Trafik në Terracën 47”, 2008’de Hırvatistan’daki dünya festivalinde en iyi gösteri seçildi.